Isaac Newton

O Newtonie słyszał chyba każdy i każdy najprawdopodobniej wie, że był on genialnym fizykiem. W zasadzie poważny rozwój fizyki liczy się od niego. Natomiast Newton-matematyk jest znany znacznie mniej, mimo że jego osiągnięcia w tej dziedzinie są porównywalne jak i w fizyce. Newton urodził się w rodzinie farmera w Woolsthorpe, 75 km od Cambridge w Anglii. Po skończeniu szkoły wstąpił do Trinity College (jednego z "college'ów" uniwersytetu w Cambridge. Tam uzyskał stopień magistra (1668). Jego nauczyciel przekazał mu katedrę matematyki i fizyki na uniwersytecie w Cambridge, którą Newton piastował aż trzydzieści dwa lata. Pierwsze wykłady ma z dziedziny optyki. Według słów samego Newtona najbardziej owocne lata jego pracy naukowej przypadają na okres 1665 - 166 6. Nie ma innych przykładów osiągnięć w historii nauki godnych porównania z osiągnięciami Newton a w okresie tych dwóch złotych lat. Wtedy to tworzy jako pierwszy (równolegle z Leibnizem) podstawy rachunku różniczkowego i całkowego, zaczyna pracować nad swoim wielkim dziełem o optyce "Ne w Theory about Light and Colours" ("Nowa teoria światła i kolorów") oraz tworzy podstawy teorii powszechnego ciążenia. On pierwszy wskazuje na fakt, że promień światła białego rozszczepia się po przejściu przez pryzmat na promienie o różnych kolorach. Jego praca o optyce wywołała gorące dyskusje w świecie naukowym na temat natury światła. Te genialne idee narodziły się w umyśle New tona podczas jego pobytu w rodzinnej wsi, gdzie schronił się przed epidemią panującą w Cambridge . Pomimo to największym dziełem Newtona było "Philosophiae naturalis principia mathematica" ("Ma tematyczne podstawy filozofii naturalnej") wydane w 1687 roku. W dziele tym sformułował trzy pod stawowe zasady mechaniki klasycznej oraz prawo grawitacji, na podstawie którego opracował teorię ruchów planet i wyjaśnił wiele innych problemów w astronomii (m. in. powstawanie przypływów i odpływów mórz na Ziemi na skutek przyciągania Księżyca). Wszystkie te zdobycze w dziedzinie fizyki n ie byłyby możliwe bez równoczesnego rozwoju metod matematycznych. Wiemy już, że Newton był współtwórcą rachunku różniczkowego i całkowego, którego zasady opublikowane zostały w dwóch pracach "De quadratura curvarum" (" O kwadraturze krzywych") i "The Method of Fluxions and Infinite Series" ("Metoda fluksji i szeregów nieskończonych"). W pracach tych rozwija podstawy analizy matematycznej. Newton jest również między innymi twórcą metody przybliżonego rozwiązywania równań, tzw. metody stycznych (metoda Newtona), słynnego wzoru tzw. dwumianu Newtona, tj. wzoru podającego rozwinięcie (a + b) 2 przy do wolnym wykładniku naturalnym n i wielu innych. W 1672 r. Newton zostaje wybrany członkiem londyńskiego Royal Society, później zaś jego przewodniczącym. Poważna choroba, na którą zapadł w dziewięćdziesiątych latach XVII wieku, wywołała w całym świecie naukowym duże zaniepokojenie. Choroba mija jednak i w tym samym roku Newton zostaje członkiem Academie des Sciences (Akademii Nauk w Paryżu). Dopiero w 1727 roku wskutek przewlekłej choroby wielki uczony umiera.